การปรับปรุงครั้งแรก

ในปี 1885 การจองรัฐนิวยอร์กที่ได้รับการออกแบบโดย Olmsted ที่ Niagara ได้ทำสวนสาธารณะแห่งแรกของประเทศและกลายเป็นสถานที่ยอดนิยมสำหรับนักท่องเที่ยวและฮันนีมูนเพื่อจ้องมองความงดงามป่าของน้ำตกอเมริกัน แต่มีปัญหา: น้ำตกไนแองการ่ากำลังสูญเสียฟ้าร้อง "การแข่งขันทางอาวุธ" ของพลังน้ำที่กำลังเติบโตระหว่างทั้งสองประเทศมีน้ำหมายถึงน้ำน้อยกว่าที่เคยไหลไปทั่วทั้งสองฝ่าย

หลังจากแคนาดาและสหรัฐฯลงนามในสนธิสัญญาการเบี่ยงเบนแม่น้ำไนแองการ่าในปี 2493 พวกเขาได้พูดคุยกันถึงแผนการมากมาย-รวมถึงการเปลี่ยนไนแองการ่าให้กลายเป็น“ น้ำตกที่ไม่ต่อเนื่อง” ซึ่งจะวิ่งในวันอาทิตย์ก่อนที่จะเห็นด้วยกับการไหลเวียนของน้ำทัวร์

“ นั่นหมายความว่าถ้าคุณจะไปที่ Niagara Falls ในช่วงเวลาคริสตจักรหรือเวลาใดก็ได้ในฤดูหนาวสิ่งที่คุณเห็นคือหนึ่งในสี่ของน้ำที่ไหลผ่านน้ำตก” MacFarlane บอกNational Geographic- “ อีกสามไตรมาสกำลังเดินไปรอบ ๆ [น้ำตก] ในอุโมงค์ผัน”

สนธิสัญญาปี 1950 ยังได้วางแผนที่จะปิดบังผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญของ Hydropower ต่อแม่น้ำ Niagara และน้ำตกที่มีชื่อเสียง วิศวกรของแคนาดาเบี่ยงเบนความสนใจของแม่น้ำในส่วนเล็ก ๆ ระเบิดและแกะสลักกำมะถันของน้ำตกเกือกม้าหดมันลงหลายร้อยฟุตเพื่อสร้าง crestline ที่ไม่แตกหักปกคลุมด้วยม่านน้ำบาง ๆ ที่สม่ำเสมอเพื่อสร้างความประทับใจของปริมาณ “ telecolorimeter” ที่สร้างขึ้นเองช่วยวิศวกรให้แน่ใจว่าการตกอยู่ทางฝั่งแคนาดายังคงเป็นสีที่ถูกต้องของสีน้ำเงินสีเขียว การปั้นของ Horsehoe Fall Fall อีกครั้งลดหมอกซึ่งเป็นเรื่องร้องเรียนของนักท่องเที่ยวทั่วไป

นักอนุรักษ์ชาวอเมริกันรู้สึกไม่สบายใจกับการแทรกแซงทางธรณีวิทยา แต่วิศวกรตอบโต้ด้วยการชี้ให้เห็นว่า Niagara ตกอยู่ในสภาพปกติหลายฟุตต่อปี - ที่ตั้งปัจจุบันอยู่ที่แปดไมล์ต้นน้ำจากที่น้ำเริ่มกิน Niagara Escarpment ประมาณ 12,000 ปีที่ผ่านมา

“ แต่ถ้าคุณมีน้ำน้อยกว่ามากที่จะผ่านมันน้ำตกก็ไม่สามารถกัดเซาะได้อย่างรวดเร็ว” MacFarlane อธิบาย จะมีวิธีใดที่ดีกว่าในการรักษาน้ำตกไนแองการ่าวิศวกรโต้เถียงกันมากกว่าที่จะชะลอการไหลของน้ำเหนือน้ำตก?