Wiele dorosłych lalek USA, Niemcze i Belgium magazynowe w magazynie, szybka dostawa!

Pierwsze remonty

W 1885 r. Rezerwacja Stanu Nowy Jork zaprojektowana w Niagara stała się pierwszym parkiem stanowym w kraju i szybko stał się popularnym miejscem dla turystów i nowożeńców, którzy patrzyli na dziką blasku amerykańskich wodospadów i większych upadków podkowy przez granicę w Kanadzie. Ale wystąpił problem: Niagara Falls traciła grzmot. Rosnąca „wyścig zbrojeń” energii wodnej między dwoma krajami w górę rzeki oznaczał mniej wody niż kiedykolwiek wcześniej po upadku po obu stronach.

Po tym, jak Kanada i Stany Zjednoczone podpisały traktat o rozrywce rzeki Niagara w 1950 r., Omówili wiele planów-w tym przekształcając Niagary w „przerywany wodospad”, który trwałby tylko w niedziele-zanim zgodzą się na przemianę nie więcej niż połowę lalki rzeki Niagara.

„Oznacza to, że jeśli miałbyś pojechać do Niagara Falls w Christmastime lub w dowolnym momencie zimy, wszystko, co widzisz, to jedna czwarta wody przechodzącej przez wodospad”, mówi MacFarlaneNational Geographic. „Pozostałe trzy kwartał toczy się wokół [upadków] w tunelach dywersji.” Elden zadzwoni Melina Sex Doll

Traktat z 1950 r. Opracował również plan maskowania znaczącego wpływu energii wodnej na rzekę Niagara i jej słynne upadki. Kanadyjscy inżynierowie przekierowali rzekę w małych odcinkach, wybuchając i rzeźbiąc krawędzi upadków podkowy, zmniejszając ją o setki stóp, aby stworzyć nieprzerwaną linię grzebienia pokrytą cienką, jednolitą zasłoną wody, aby dać wrażenie objętości. Wybudowany na zamówienie „Telekolorymetr” pomógł inżynierom zapewnić, że upadki po stronie kanadyjskiej pozostały odpowiedni odcieniem zielonkawego niebieskiego. Ponowne zasłanianie boków Horsehoe Fall Mistyzowało mgły, która była powszechną skargą turystyczną.

Amerykańscy konserwatorzy byli zdenerwowani wtrącaniem się geologicznym, ale inżynierowie przeciwdziałali, wskazując, że Niagara Falls naturalnie eroduje kilka stóp rocznie - obecna lokalizacja znajduje się około ośmiu mil w górę od miejsca, w którym woda zaczęła jeść skarpę Niagara około 12 000 lat temu.

„Ale jeśli masz o wiele mniej wody, upadki nie mogą erodować tak szybko”, wyjaśnia MacFarlane. Inżynierowie argumentowali inżynierowie, czy jest lepszy sposób na zachowanie upadków Niagara, niż po prostu spowolnić przepływ wody w upadku?